Liefde

“Liefde gaat niet over wat je verwacht te krijgen, maar wat je verwacht te geven.”

Deze tekst raakt me. Omdat ik altijd heb gegeven. Echt gegeven, vanuit puurheid. En de vraag is: is dat echt zo?

Heb ik echt vanuit puurheid gegeven? Of was er misschien een onzichtbare laag die bevestiging zocht, waardering, steun … Is geven mijn natuurlijke staat van zijn? Gaandeweg de tijd, ben ik me gaan realiseren dat ook ík mag krijgen. Liefde krijgen, ongeacht of de ander met zichzelf aan het worstelen was.

Ik heb eerder mezelf opzij gezet, de ander aandacht en liefde gegeven, een luisterend oor geboden. Ook al had ik het op dat moment misschien nog wel vééél harder nodig om te krijgen….

Inmiddels ben ik erachter dat jezelf weggeven omdat een ander liefde nodig heeft, niet altijd handig is om te doen. Voor mezelf. En ook ben ik erachter gekomen dat, wanneer ik geef en geef en geef, er maar weinig mensen zijn, die vanuit onbaatzuchtigheid míj zien en aan míj geven. Of misschien zelfs wel eens ten koste van zichzelf aan mij geven. Omdat ik het op dat moment even nodig had.

Ik ben er inmiddels achter dat je ervaring, gebaseerd op het leven zelf, maakt of je nog onbaatzuchtig wilt en kunt geven. Ik ben erachter gekomen dat mensen er ineens zijn als er een oerkreet wordt geslaakt – “help mij!”

Dan, ja dan, komt er ineens liefde vanuit onverwachte hoek. Dan worden er gesprekken gevoerd, wordt er geluisterd en bevraagd.

Dat doet me ineens denken aan wanneer er een dierbare komt te overlijden. In het begin is de belangstelling, de aanloop aan visite en kaartjes vaak bijzonder groot. En dan verstrijkt de tijd, de weken, de maanden. En dan… is de aandacht weg. Er wordt niet meer onbaatzuchtig gegeven. Men gaat door met het eigen leven en wat zich daarin aandient.

En dan komt de verwachting, als je je na weken alleen voelt, de hunkering.
Naar liefde en aandacht.
En als je dan niet zelf roept: help!!!
Dan is er soms helemaal
Niemand

“Liefde gaat niet over wat je verwacht te krijgen, maar wat je verwacht te geven.”

Onbaatzuchtig geven
Zonder er iets voor terug te willen

Onbaatzuchtig geven
Zelfs op momenten wanneer je even met jezelf in de knoop bent.

Wie doet dat?
En kan dat überhaupt?

Ik geloof dat je een heleboel te geven hebt vanuit onbaatzuchtigheid. Zonder er iets voor terug te willen, bewust of onbewust. Liefde is puur en oprecht, wat mij betreft. En ik weet dat er dan altijd verbinding met de medemens ontstaat, altijd.

En tja, dan krijg je zomaar een heleboel terug.
Onbaatzuchtig kun je dit dan ontvangen.

Vanuit respect en liefde.